„Dziewczyna, która pływała z delfinami” zachwyciła nas i wzruszyła. Rzecz napisana jest z perspektywy osoby autystycznej, najpierw dziecka, później młodej kobiety, na końcu osoby w pełni dojrzałej. Jest to właściwie pamiętnik bohaterki. Kiedy poznajemy małą Karen, jest ona odtrąconym, zdziczałym dzieckiem, ukaranym za swą odmienność okrucieństwem i zaniedbaniem ze strony matki. Kiedy Karen dorasta, okazuje się, że choć nie ma wyobraźni, nie rozumie metafor, nie potrafi kłamać, ma problemy z wyrażaniem emocji i komunikowaniem się, umie za to świetnie odczytywać uczucia zwierząt. A inne z jej umiejętności (np. myślenie przestrzenne, zdolność koncentracji, fotograficzna pamięć czy organizacja przestrzeni) stawiają ją na samym szczycie populacji. Jest więc, jak sama siebie nazywa – Panną Zdolną Inaczej. Powieść zainteresowała nas do tego stopnia, że przeszukałyśmy Internet w celu  wytropienia wszelkich śladów dotyczących pisarki ( okazało się, że ma polskie korzenie) oraz informacji o jej kolejnych powieściach. Będziemy na nie czekać z niecierpliwością. Podsumowując naszą dyskusję, zgodziłyśmy się, bez jednego głosu sprzeciwu, że powieść Sabiny Berman jest zaskakująca, urzekająca językiem, humorem, a jednocześnie bardzo wnikliwa, poruszająca, pełna trafnych spostrzeżeń dotyczących kondycji  współczesnego świata i skłaniająca do przemyśleń. Dla wielu osób z pewnością będzie to książka z przesłaniem do ludzkości. Jedna z klubowiczek odczytała nam przygotowaną przez siebie listę profesji Karen. Brzmi ona tak: nurek, filozof, hodowca tuńczyka, projektantka, grafik, bizneswoman, przyrodnik, animator, innowator, redaktor, racjonalizator, ekolog,  wynalazca, inżynier przetwórstwa, prezes spółki, a na koniec  wreszcie świetna pisarka. Listę podsumowała stwierdzeniem: W takim razie też chcę być „zdolna inaczej".