Bardzo się nam podobała ta powieść nieznanej skandynawskiej autorki. Bezdyskusyjnie jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałyśmy w Klubie. Skoro „bezdyskusyjnie”, to rzeczywiście trudno było nam dyskutować wobec takiej jednomyślności. Po prostu podzieliłyśmy się wrażeniami, wymieniłyśmy zachwytami i rozmowy potoczyły się w zupełnie nieliterackie rejony. Historia opowiedziana jest z perspektywy trzech kobiet, co uznałyśmy za bardzo ciekawy zabieg. Każda z bohaterek ma swój punkt widzenia tych samych wydarzeń, swój styl narracji, swój język. Najciekawsza wydała nam się opowieść nastoletniej córki pokazująca, jak odmiennie od dorosłych wydarzenia z życia rodziny interpretuje dziecko. W ogóle rzecz jest o samotności wynikającej z braku porozumienia, z braku  bliskości i  zwykłej rozmowy. Także o tym, że wiedzę o świecie i ludziach opieramy niezwykle często na pozorach, i tak naprawdę nic nie jest takie, jakim się nam wydaje.